En toen….

Al tien keer opnieuw begonnen met deze blogpost. Het voelt als jaren geleden. Onwennig en niet langer vertrouwd. Schrijven voor mensen die je niet kent, terwijl je je zo kwetsbaar voelt.

Jaren schreef en deelde ik op mijn blog mijn (reis)verhalen en foto’s. Jaren beleefde ik er ontzettend veel plezier aan. De ene periode meer dan de andere. De afgelopen maanden heb ik veel geschreven, maar dan voor mezelf, als een soort dagboek. De lieve mensen om me heen zien hoeveel dat schrijven met me doet, dat de woorden die ik niet of moeilijk in een gesprek kan vinden, er op papier zo uitrollen. Dat ik ze kan gebruiken om mijn gedachten op een rijtje te zetten. Als verwerking en als troost. Die lieve mensen herinneren mij aan het feit dat ik ook altijd heel veel plezier en ontspanning haalde uit schrijven. En ze vragen me voorzichtig of ik niet weer eens een stukje voor mijn blog kan maken.

Maar dat, lieve mensen, dat kon ik niet. Hoe kan je over reizen, eten, je huis of andere leuke dingen schrijven als je leven niet meer is zoals voorheen en je dat niet tegen je lezers hebt verteld?

In februari 2o16 beviel ik van ons dochtertje Emma. Ze is nu niet meer bij ons.

Ik heb lang gedacht nooit iets over haar op internet te vertellen, maar na een tijdje besloot ik toch middels 1 berichtje op instagram te delen wat er was gebeurd. Ik schreef eind februari het volgende:

In februari ben ik bevallen van een perfect, lief klein meisje dat nu niet meer bij ons is. Geen lang verhaal, geen blog, want veel te persoonlijk, zo ontzettend rauw, pijnlijk en verdrietig. Toch delen, want wij zijn trots op haar en op het feit dat zij ons voor altijd papa en mama heeft gemaakt. En dat hoeven we niet te verstoppen. Ze mocht maar even bij ons zijn, maar ze zit voor altijd in ons hart. Hoe het nu zou zijn zullen wij nooit weten, maar hoe het was zullen we nooit vergeten. Emma.

Na dit bericht voelt elke willekeurige blogpost raar. Ik heb ook weken gedacht dat ik nooit meer zou bloggen. Zelfs overwogen mijn blog offline te halen. Kijk alleen al naar mijn laatste blogpost. Ik was toen zwanger en schreef dat ik wist dat het een heel bijzonder en mooi jaar zou worden. Super pijnlijk om nu terug te zien. Heel kort na die blogpost kregen wij namelijk te horen dat Emma een ernstige hartafwijking had. Weken van onzekerheid en ontzettend veel controles volgden. Opgeven weigerden we. Tot het opeens helemaal mis bleek en onze grootste angst werkelijkheid werd.

Ik heb besloten dat ik er verder op internet niet heel veel meer over kwijt wil. Maar ik wil wel over een paar weken mooie foto’s van ons reisje naar Marrakech kunnen delen als ik daar zin in heb (of niet). Zonder dat ik dan iets hoef te schrijven over wat er de afgelopen maanden allemaal is gebeurd. Zonder het gevoel dat ik iets moet uitleggen. Want dat ik langzaam weer zin krijg in ”onbelangrijke” dingen als foto’s maken, bloemen kopen of op vakantie gaan vind ik een geruststelling.

Emma zal altijd in gedachten bij ons zijn en dat zij heeft bestaan mogen jullie weten. Ik ben nog steeds dezelfde Jolien. Ik ben nog steeds een positief mens dat weer bij vlagen kan genieten van de kleine dingen. Iemand die voorzichtig uitkijkt naar mooie reizen, het nieuwe huis dat gaat komen en de toekomst met mijn vriend aan mij zijde. Maar ik ben nu ook moeder geworden. En dat zal ik altijd bij me dragen.

Dat ik dit nu kan schrijven geeft mij een krachtig gevoel. Want ik kom uit een heel diep dal waarin elke vorm van nieuw geluk, een dag zonder huilen of eigenlijk uberhaupt het leven leven ondenkbaar leek. Aan dat krachtige gevoel wil ik mij zoveel mogelijk vasthouden, hoe moeilijk het soms ook is. En daarom wil ik me na deze blogpost weer vrij voelen om te schrijven en fotograferen wat ik wil. Zonder enige reserve, zonder me schuldig te voelen.

Ook hoop ik dat er misschien wel iemand kracht put uit mijn woorden. Ik was kort na het verlies als een gek op zoek naar iemand die me zou vertellen dat het goed zou komen. Dat de pijn minder zou worden. Ik zocht via google, las op fora, vroeg het aan mensen om me heen die met verlies te maken hebben gehad. Wordt dit minder? Want dit, dit is te erg. Dit kan ik niet. Lieve jij. Jij die dit leest en misschien wel hetzelfde meemaakt. Het wordt minder. En jij kan dit. Vertrouw me.

Lieve vrienden, familie, collega’s, vrienden van onze ouders, oud klas- en studiegenoten, ouders van vrienden, verre kennissen, via-via-via-kennissen, bloglezers en alle andere mensen die er voor ons waren: wij zijn jullie ontzettend dankbaar voor alle aandacht, het medeleven, de mooie woorden, kaartjes en bloemen. Het heeft ons enorm geholpen en ook verrast. Het medeleven heeft ervoor gezorgd dat wij ons verdriet konden delen en ons gesteund voelden. En dat zorgt er weer voor dat het elke dag ietsje beter gaat en dat wij het gevoel hebben dat het helemaal goed gaat komen met ons.

83 reacties op “En toen….

  1. Lieverd, ik heb zo veel respect voor je en vind je zo ongelofelijk dapper. En wat heb je dit vreselijke verdriet mooi en eerlijk opgeschreven. Ben heel blij dat je langzaam maar zeker weer van kleine dingen kunt genieten. Lekker met je vent naar Marrakech, jullie hebben het verdiend! Dikke kus!

  2. Lieve Jolien,

    Wat heb je dit mooi opgeschreven. Ik hoop dat het je goed heeft gedaan en het langzaam weer beter met jou (en je dierbaren) gaat. Dat wilde ik even laten weten.

    Liefs,
    SuusjeQ

  3. Jullie zijn fantastisch mooie en sterke personen. Prachtige blog en doen waar jij je goed bij voelt. Ik hoop dat je weer een beetje kan genieten van alles, dat verdien jij. Ieder woord voelt eigenlijk hartstikke verkeerd maar weet dat je dagelijks in mijn gedachten bent na dat afschuwelijke berichtje dat ik van je kreeg X

  4. Lieve lieve lieve, dappere Jolien,
    Woorden schieten te kort voor het schrijven van dit comment. Want wat ga ik zeggen waar jij & jullie troost in vinden? Misschien dat ik stiekem trots op je ben! Dat jij, zoals jij bent, ondanks jouw eigen verdriet en verlies, door middel van jouw blog aan anderen denkt. Lief!!

    Een ding is zeker, Emma heeft jullie ouders gemaakt. Voor altijd.
    Dat maakt haar uniek, bijzonder en jullie dochtertje.
    Geniet van alle steun en liefde!

    En wat een heerlijkheid dat er mini gaatjes in jouw verdriet kunnen ontstaan, wat je laat genieten van het geluk wat kleine lichtjes je kunnen geven.. Geniet van Marokko, geniet van de lente en geniet van alle “onbelangrijke” maar ow zo fijne dingen.

    En vooral van je krachtige gevoel! Emma is voor altijd bij jullie, in jullie hart, in jullie bestaan. Zij staat je bij, zij geeft je kracht en zij zal altijd een lichtpuntje in je verdriet zijn. Want zij geeft je moeder gemaakt! En dat is zo’n krachtig oergevoel!
    Ik denk aan jullie!
    Liefs x

    1. Lieve Felice, je bent met recht een van de meest trouwe, betrokken en lieve lezers die ik in al die jaren heb gehad. Bedankt voor je oprechte en mooie kaart. Veel liefs!!

    1. Lieve Jolien,
      Prachtig, krachtig mens dat je bent.
      Mooi te lezen hoe je het levrn weer kan LEVEN.
      Emma zal altijd in je vezels/hart zitten.
      Geniet, LEEF
      Liefs Janke

    2. Lieve Janke, heel erg bedankt voor de lieve kaarten en het medeleven. Je woorden helpen enorm! Veel liefs van ons!

  5. Met tranen in mijn ogen dit prachtige stuk gelezen. Wat ben jij een mooi mens. Ik vind het moeilijk om te verwoorden wat er in mij op komt en dat gebeurt eigenlijk nooit. Net als jij weet ik mijn zinnen beter te vertellen op papier dan face to face, althans dat schrijf je dus daar ga ik vanuit. Ik wens jullie heel veel kracht toe en denk vaak aan jullie..

    1. Dat je een reactie achterlaat vind ik heel mooi en lief, ook al weet je niet precies hoe het te verwoorden. Ontzettend lief, dankje!

  6. Lieve Jolien en Steijn, hoewel de laatste keer dat ik jullie heb gezien enorm lang geleden is, leef ik heel erg met jullie mee vanuit het ‘ verre’ Twente. Hele dikke knuffel voor jullie, voel je ook maar lekker gesteund door alle lieve woorden, dat verdienen jullie. Geniet ook nog steeds van jullie toekomstige nieuwe huis, en alle plannen die jullie als levenslustige mensen altijd maken. Dat mag, weet dat. Nu doen jullie dat alleen met Emma in jullie hart. En hoe pijnlijk ook: dit maakt jullie sterkere mensen, mooiere mensen.
    Goed dat je lekker van je afschrijft Jolien, heeft mij in mijn moeilijkste periode ook veel geholpen. Iets op mijn blog delen heeft me toen een jaar geduurd, maar het simpelweg benoemen heeft me geholpen. Ik hoop dat het dat ook voor jou doet. En don’t worry about het delen van de leuke, onzinnige, kleine dingetjes in het leven. Die mogen, en moeten er ook zijn. Wordt jouw verlies niet minder van, dus geen schuldgevoelens. Jouw hart zit op de juiste plek, en dat is echt wel duidelijk hoor.. 🙂

    1. Lieve Danielle, wat is dat mooi om te lezen. Ook jij weet helaas wat verlies is en ik haal veel uit je woorden. Dankje! <3

  7. Je bent zo’n powervrouw waar ik onwijs veel bewondering voor heb. Je hebt een mooi, maar vooral ook een verdrietig stukje geschreven. Ondanks het misschien heel moeilijk is geniet van jullie vakantie samen en jullie mooie nieuwe huis

  8. Wat ontzettend knap dat je dit zo mooi hebt opgeschreven. Goed dat je erover schrijft, ook al is het zo privé! Het geeft anderen vast de kracht waar jij ook naar op zoek was en het maakt haar bestaan nog ‘echter’. Veel sterkte en alle goeds voor de toekomst!

    1. Dat hoop ik (dat het anderen kracht geeft), want het voelt wel heel ”naakt”. Dankje, lief! x

  9. Dat je zoiets verdrietigs zo mooi kan opschrijven, daar heb ik diep respect voor! Een kind verliezen is het ergste dat je kan overkomen. Heel veel sterkte!

  10. Heel heel heel veel respect voor jou kanjer! wat ontzettend dapper en sterk van je ondanks het vele verdriet en de intense pijn. Hele dikke knuffel voor jou! Jouw verhaal kan zeker mensen troost bieden, heb het met kippenvel en tranen in mn ogen gelezen. Wat ben jij een bijzonder fantastisch persoon! Hoop dat jullie samen een fijne tijd hebben in Marrakech! En gauw jullie nieuwe paleisje kunnen intrekken!!! take care!! With love, suuz

  11. Lieve Jolien,
    Wat fijn om te lezen dat nieuw geluk weer denkbaar is, dat ‘onbelangrijke’ dingen weer beetje bij beetje ‘belangrijk’ worden, dat je nog steeds dezelfde Jolien bent en dat jullie het gevoel hebben dat het helemaal goed gaat komen met jullie. Met Emma in jullie hart. Dikke knuffel voor jou en Steijn. X

  12. Woorden schieten te kort om te vertellen hoe krachtig ik je vind. De liefde die jullie voor elkaar en voor jullie dochtertje Emma hebben is het mooiste wat er is. Heel veel liefs <3

  13. Lieve Jolien, wat verwoordt je dit mooi en zo dapper. Ik heb het nooit zo goed kunnen omschrijven maar herkende meteen het gevoel dat je beschrijft: dat wanneer je je in een diep dal bevindt, je als een gek naar iemand zoekt die vertelt dat het ooit goed zal komen en minder zal worden. Ik wens jou en je naasten alle sterkte toe en voel je alsjeblieft nooit maar ook echt nooit schuldig om van mooie momenten te genieten. (Ik ben jarenlange trouwe lezer en maar slechte commenter;))

  14. Lieve Jolien,
    Wat heb je dit prachtig verwoord! En wat dapper dat je dit op je blog durft te delen en zo ook weer een stapje vooruit zet. Heel veel sterkte, kracht en geluk voor jou en Steijn en ik hoop dat we weer snel mogen genieten van je heerlijke optimistische verhalen. Liefs

  15. We hebben elkaar maar twee keer gesproken (en het is alweer een tijdje geleden), maar na je bericht op instagram over Emma heb ik de aflopen weken zo vaak even aan je gedacht. Ik was er zo van geschrokken! Zoiets vreselijks wens je echt niemand toe. Ik vind het heel fijn om te lezen dat het langzaam weer een beetje beter met je gaat. Heel veel liefs en sterkte xx

  16. Wow. Wat een vreselijk nieuws (ik had het op instagram gemist). Ik ben helemaal overdonderd.
    Maar wat ben je dapper en vertel je er eerlijk over.
    Je bent echt een inspiratie voor velen. Heel veel sterkte, maar tegelijk hoop ik ook dat je weer steeds meer kan genieten.
    Je blog is van jou en jij moet en kan zelf het beste inschatten wat je wil delen! Maar ik denk dat je trouwe en betrokken lezers hebt, die het heerlijk vinden om reis foto’s van je te zien, maar ook begrijpen als er maanden niks gebeurt omdat er andere dingen veel en veel belangrijker zijn.
    Liefs Lotte

  17. Ontzettend stil word ik van je woorden die zo treffend zijn. Ik wens je veel kracht (en eveneens je partner) toe en hoop op steeds meer dagen dat je zin hebt om iets onbelangrijks te doen of je oprecht glimlacht en de last op je schouders wat minder weegt. Dat het op dagen dat het moeilijker is een lichtpuntje kan zijn, maar dat je ook weet dat mindere dagen altijd mogen. Nu, morgen, binnen een jaar en zelfs binnen 10 jaar. En wat ontzettend mooi van je dat je anderen woorden van troost wil geven! X

  18. Ik kreeg kippenvel van dit berichtje. Wat ontzettend knap dat je dit hebt weten te verwoorden. Ik heb het zelf nooit van dichtbij meegemaakt, dus ik heb ook geen flauw idee hoe zoiets kan voelen. Ik kan me alleen maar het allerergste voorstellen. Daarom ben ik ook heel blij dat je je langzaamaan weer beter begint te voelen en kan genieten van dingen. Heel veel plezier in Marrakech, geniet ervan. Dat hebben jullie verdiend. <3

  19. Ik lees vaak mee maar laat maar weinig reacties achter. Wilde je nu wel complimenteren met hoe mooi je het verwoord en hoe ontzettend dapper het is om over zo’n groot verdriet te schrijven. Ik wens jullie allebei heel veel sterkte en hoop dat het toch gaat lukken om een beetje te genieten op de vakantie. Liefs Fleur

  20. Lieve Jolien,
    Wat een verschrikkelijk bericht, ik ben er stil en verdrietig van. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik vind het ontzettend knap dat je dit met ons durft te delen. Wat ben je sterk en wat ben je een mooi mens. Ik hoop dat je steeds meer kunt gaan genieten van de kleine dingen. Heel veel sterkte, ik denk aan je. Een dikke knuffel van mij!
    Liefs, Rowan

  21. Hallo Jolien,
    Ik vind het heel goed dat je toch hebt gekozen om te schrijven over Emma, in deze mooie bewoordingen.
    Ik heb je instagrambericht gelezen en ik leef ontzettend met jullie mee. Veel sterkte!
    En geniet van de reis naar Marrakech, ik hoop dat die je weer wat kracht en plezier gaat geven in het leven!

    1. Het voelde wel echt even heel ”naakt” hoor. Maar hopelijk is hiermee de weg naar het ”normale” bloggen weer een beetje vrij en heb ik er wellicht een ander mee kunnen helpen. Dankje voor je lieve reactie!

  22. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen – wat een ongelofelijk naar nieuws. Ik wens jullie alle sterkte toe en ik vind het bijzonder hoe je deze gebeurtenis überhaupt en dan ook nog in zulke sterke woorden hebt weten te vatten. xxx

  23. Lieve Jolien,

    Je mag genieten. Jullie mogen genieten. Je mag blij zijn. Je mag vrolijk zijn. Je mag ‘onbelangrijke’ en ‘zinloze’ dingen doen en je mag daarvan genieten. Je mag de kleine dingen belangrijk vinden. En dit alles doet helemaal niets af aan jullie meisje, Emma. Het doet niets af aan jullie liefde voor haar, jullie verdriet en gemis. Zij zal altijd jullie meisje zijn, jullie eerste kind, jullie Emma <3

    Wat een verschrikking om dit mee te maken, wat een verschrikking om de keerzijde van dit mooie leven te moeten meemaken, en wat fijn dat jullie zulke betrokken, lieve mensen om jullie heen hebben. Er is zo veel liefde om jullie heen.

    Sterkte en voel je vrij om te genieten en te delen op je blog!

    xx

    1. Wat lief Jos en Caroline, dank voor jullie berichtje en ook voor jullie lieve kaart.

  24. Lieve Jolien,

    Kippenvel bij het lezen van deze woorden die je echt op een prachtige manier op papier hebt gezet. Wat een immens verdriet moet dit jullie doen. Woorden schieten.. hoe veel fijne, troostende dingen ik ook zou willen zeggen,. je hart is gebroken en het verlies zal je moeten dragen, daarbij kan ik jullie alleen maar heel erg veel sterkte wensen voor nu, maar ook voor de jaren die komen gaan.

    Ga genieten van de mooie en fijne dingen die komen, van de eerste zonnestralen, het Nederland dat nu in bloei staat, jullie huis en de vakantie. Dat hebben jullie verdiend. Emma zit in jullie hart en dat hart gaat en staat overal waar jullie zijn, dus is zij er ook.

    Het klinkt stom om te zeggen dat je hier sterker van wordt, maar dat is echt zo. En weet je, je moet over leuke dingen schrijven, maar net zo vaak over dingen die je veel verdriet doen als jij daar behoefte aan hebt. Het heeft mij enorm geholpen om af en toe juist een tranen te drogen wanneer ik zo veel fijne reacties erop kreeg. Jullie zijn dapper.

    Veel liefs.

    1. Lieve Anouk, dank je voor je mooie reactie, de lieve en troostende woorden. Ik heb jou ook altijd heel dapper gevonden, echt hoor. <3

  25. De tranen stonden in m’n ogen na het lezen van deze blogpost. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel veel respect voor je heb. <3

  26. Ook al ken ik je helemaal niet persoonlijk, ik heb de afgelopen weken vaak aan jullie moeten denken. Wat een verdriet en wat een verlies. Ik vind het knap hoe je het opschrijft en met ons deelt. Ik hoop dat jullie van jullie vakantie in Marrakech kunnen genieten, het is jullie gegund. Veel liefs!

  27. Deze blogpost raakt me erg! Wat ben je dapper om je zo mooi kwetsbaar op te stellen! Ik hoop dat je komende tijd probeert te doen wat goed voelt voor jou, want jij bent de enige die dat kan voelen. Veel sterkte!

  28. Lieve Jolien, wat een heftig stukje, dat ik met tranen heb zitten lezen. Aangezien je een paar jaar ouder dan ik bent, kijk ik altijd ontzettend tegen je op; je mooie foto’s, reizen maar vooral je persoonlijkheid. Dat klinkt vast een beetje raar, maar hoe je overkomt is voor mij ontzettend inspirerend. Ik werd dan ook erg verdrietig toen ik dit las, en gun je het allerbeste in de toekomst. 🙁 Ik weet verder niet goed wat ik kan zeggen, maar ik hoop toch dat je een beetje troost kunt halen uit het delen hiervan. Ook vind ik het heel mooi en waar dat je zegt dat je voor altijd moeder bent, en wel een hele mooie en sterke moeder <3

  29. Lieve Jolien,
    Wat beschrijf je dit prachtig, krachtig en kwetsbaar tegelijk. Emma heeft een mooie moeder gekregen en ze zal altijd op haar vader en moeder neer kijken en meereizen, nieuwe dingen ontdekken en bij jullie zijn.
    Heb bewondering voor je hoe je het hebt beschreven.
    Veel liefs!

  30. Ik heb dit verhaal nu al een tijdje openstaan omdat ik wilde nadenken over een goede reactie maar ik kan maar niets bedenken wat de lading dekt… Heel veel sterkte met de verwerking. Fijn dat je weer begint te genieten van kleine ‘onbelangrijke’ dingen. En Emma heeft jullie vanaf nu inderdaad voor altijd ouders gemaakt, wat zeg je dat mooi.
    Liefs.

  31. Hoi Jolien,
    Wat een indrukwekkende woorden! Ik begrijp je dilemma, over het wel/niet delen van dit heel persoonlijke verhaal. Toch ben ik blij dat je het hebt gedaan. Ook dit hoort bij het leven. Je prachtige omschrijving maakt het een heel krachtig stuk. Veel sterkte!

Laat een reactie achter to Yolanda Reactie annuleren

Your email address will not be published. Required fields are marked *