De kunst van het loslaten

Ik lig in een zwembad met uitzicht op zee. Achter me hoor ik de junglegeluiden en een loungemuziekje. Een biertje staat naast me en mijn vriend hangt tevreden in een kussen. We hebben voor een week een huis met privézwembad gehuurd op Koh Chang, Thailand. Even helemaal niks. Even tot rust komen. Even alles loslaten. Opladen voordat voor ons allebei weer een drukke (werk)periode aanbreekt.

Ik heb me hier heel erg op verheugd, maar vraag me af of ik mezelf misschien echt even in mijn gezicht moet slaan. Ik voel namelijk helemaal niks. Geen rust, geen ontspanning, geen wow-gevoel. Jezus Jolien, wat is er met jou aan de hand?! Doe eens even normaal. Hoeveel mensen zouden nu met je willen ruilen? Geniet toch eens! Kijk hoe mooi die zee is. Kijk daar zit een aap. Ruik de Thaise geuren. Voel de warmte. Kom op, doe niet zo verwend. Geniet! De eerste dagen blijf ik dit in gedachten tegen mezelf herhalen. En hoe vaker ik het herhaal, hoe meer ik geïrriteerd raak. ‘S nachts droom ik over mijn werk en overdag loop ik in mijn hoofd mijn agenda langs. Nog zoveel te doen. Ik weet niet wat er met me is. Waarom doe ik zo? Waarom zo pessimistisch? Ik ben boos op mezelf. Wat zonde van deze vakantie.

Mijn vriend merkt dat ik niet in mijn hum ben en komt aan de zwembadrand naast me hangen. We praten. Over hoe ik me voel en dat ik niet snap dat ik me zo voel. Hij toont begrip en brengt me tot nieuwe inzichten. 2014 was niet het beste jaar en ik heb aan het begin van 2015 besloten dat dit mijn jaar zou worden. Een nieuwe uitdagende functie, meer tijd voor ontspanning, sporten, vrolijke dingen, sparen, reizen, een huis kopen, het liefst een huis verbouwen. Genieten. Genieten tot de max. Het leven is mooi. Yolo. Feest. Dat soort dingen. Ik heb zo erg aan deze gedachten vastgehouden dat ik mezelf nu keihard tegenkom.

Ik stel mezelf een simpele vraag: moet het allemaal perfect? Het antwoord is niet makkelijk. Want ja, eigenlijk vind ik dat alles perfect moet zijn. Ik besef me dat, zo lang ik dit vind, ik nooit helemaal tevreden kan zijn. Want helemaal perfect wordt het nooit. Er is altijd wel iets. Bam. It hits me in the face. Als ik mijn stemming en gevoel laat afhangen van iets dat in mijn ogen niet bestaat, hoe kan ik dan ooit 100% genieten?

Loslaten. Zo’n makkelijk woord, zo moeilijk om de betekenis na te leven. Daar op dat Thaise eiland word ik er enorm mee geconfronteerd. Maar ik praat en denk en kom op die manier voor mijn gevoel dichter bij mezelf. Mijn schouders ontspannen zich elke dag ietsje meer. Opeens is er een nacht waarop ik niet over mijn werk droom. Ik zet wifi urenlang achter elkaar uit. Kijk om me heen, zie de aap, ruik de Thaise geuren en denk er niet direct achteraan dat ik daar dus heel erg van moet genieten. Ik laat het gewoon. Laat het los. Ik lees drie boeken in 1,5 dag, scheur het eiland rond op een scooter en heb enorm veel lol tijdens de nachtelijke muggenjacht van mijn vriend.

En dan, op de twee na laatste dag overvalt een intens geluksgevoel me. Ik weet dat thuis een vriendin zit met heel veel verdriet. Ik weet dat er nog een heleboel te doen is zodra ik weer op Nederlandse bodem sta. Ik weet het, maar heb het losgelaten. Ik pak mijn biertje, schuif een stuk pizza naar binnen en zie de zon langzaam in de zee zakken. En op dat moment weet ik; perfect bestaat, want het is maar net wat jij zelf als perfect bestempelt en hoe goed je bent in loslaten. Ja, deze vakantie is perfect.

P.s. Ik vind het publiceren van deze blogpost best een beetje eng.

44 reacties op “De kunst van het loslaten

  1. hoe herkenbaar. ik heb onlangs op de pauzeknop moeten duwen, even gas terugnemen zelfs omdat ik maar bleef gaan, rushen, gevoelens en frustraties doorheen het leven opstapelend, niks loslaten. En toen was het te veel. Gas terugnemen, niet meer mij nu al druk maken over wat volgende week allemaal moet komen, maar eerder leven van dag tot dag en vooral: doen waar ik zin in heb. het is een oefening, maar het komt goed!

  2. Lieve Jo,

    Wat een mooie en eerlijke tekst. En zo waar.
    Zo perfect ;-).
    Ik lees je tekst vanaf een koud NS perron, waar ik sta omdat de trein niet verder gaat door een overwegstoring. In m’n hoofd de drukke agenda voor vandaag. En ik. zit.vast. Ergens in Limburg. Maar wat kan ik doen? Loslaten. Accepteren dat het is zoals het is en alles gaat zoals het gaat. Of ja… de trein gaat eigenlijk niet. Maar de zon schijnt!
    Een perfecte dag ;).

    Liefs, Nien

  3. Wauw Jolien, wat prachtig gezegd. Ik herken mijzelf hier zo erg in. Ik heb er nog altijd moeite mee maar wat knap dat jij het van je af hebt kunnen zetten! Ik weet hoe verschrikkelijk moeilijk dat is.

    Liefs!

  4. Prachtige post en enorm herkenbaar. Ambitie is tot zekere hoogte goed denk ik, maar niet als je iets krampachtig nastreeft vanuit omtevredenheid met wat je al hebt.

  5. Wat een ontzettend mooi verhaal 🙂
    Ik denk dat dit enorm herkenbaar is en niets om je voor te schamen. En nu wil ik ook een vakantie gaan boeken..

    Liefs

  6. Mooi gezegd en heel erg herkenbaar. Ik heb afgelopen herfst heel erg met mezelf in de knoop gezeten en heb nog af en toe buien waarvan ik niet begrijp dat ik ze heb. Gelukkig heb jij al een stap in de goede richting gedaan, het komt allemaal goed!

  7. Wat mooi geschreven.. En helemaal prachtig om te lezen dat je aan het einde op Thailand geslaagd bent in het loslaten en daarmee echt geluk voelde.
    Altijd perfectie nastreven zal inderdaad niet gelukkig maken, tenzij je de grenzen voor perfectie wat bijstelt naar een haalbaar niveau… 🙂 Je bent ontzettend goed bezig geweest!

  8. Wat een mooi en herkenbaar stuk. Ik ben blij dat je toch nog een beetje het relaxte gevoel daar hebt kunnen vinden. Ik herken al die lijstjes in je hoofd wel heel erg hoor. Bij mij helpt het soms om alles op te schrijven: dat geeft rust in de zin dat ik dan weet dat ik het niet kan vergeten (want het staat op papier), en zo maak ik letterlijk m’n hoofd leeg.

    Dapper dat je het online zet, en zelf ga ik er ook weer even stil bij staan om wat meer los te laten en gelukkig te zijn met wat ik heb/wie ik ben.

  9. Heel mooi verwoord Jolien. Dit is, ook voor mij, zo’n herkenbaar verhaal. Loslaten is inderdaad een van de moeilijkste dingen, waar helaas geen lijstje of stappen plan voor is. Vooral je laatste zin is daarin het belangrijkste, perfectie is iets dat je zelf creert en waar je je lat neer legt.

    Thank voor je lef om dit te delen, goed om even bij dit onderwerp stil te staan 🙂

  10. Prachtig stukje, mooi geschreven zo hoe je dat hebt ervaren tijdens je trip. Ik sluit me aan bij Nina’s comment (al sta ik niet op het station, vind ik dat ze daar een top voorbeeld van maakt). x

  11. Wat een mooi geschreven verhaal en zeer herkenbaar. Vaak wil je alles perfect hebben, maar dat heb je ook niet zelf in de hand. Probeer vooral te genieten van de kleine dingen!

  12. Heel mooi en eerlijk gezegd en zo ontzettend herkenbaar! Je bent niet de enige die wel eens met dit gevoel te kampen heeft en het is zo jammer dat het het genieten en je geluk in de weg staat. Heel knap hoe je dat toch nog hebt weten te bereiken! <3

  13. Wat mooi geschreven.. Ik snap dat je nogal een drempel over moet om zoiets online te zetten, maar wat fijn dat je dit toch hebt gedaan. Lef om jezelf zo open te stellen!

  14. Helemaal waar, mooi geschreven Jolien. Ik had het hier laatst ook met vriendinnen over, dat je altijd nieuwe doelen stelt, nieuwe dingen wil en dus nooit kan genieten van dat je iets gehaald hebt of gelukt is. Goed dat het je uiteindelijk toch nog genoten hebt, want het klinkt heerlijk daar.

  15. Fijn dat je het wel hebt gedeeld! <3 Die druk om overal van te moeten genieten en alles goed te moeten doen, komt me bekend voor. Ik heb (en nog steeds) er ook regelmatig mee geworsteld en het lukt me pas sinds kort om het vaker los te kunnen laten. Hopelijk kun je dat gevoel ook thuis een beetje vasthouden <3

  16. Toevallig heb ik er ook een blog geschreven maar staat ie nog in concepten. Ik twijfel, schaaf hem bij of delete hem vanwege de rake woorden. Vragen zoals: heeft het met een verwend gevoel te maken, het streven naar perfectie of hoort het er tegenwoordig bij? Het houdt me al een tijdje bezig, en ook ik kon het soms niet loslaten in Curaçao. Ik lees momenteel het boek “Het dertigers dilemma” en dat is zo’n eye opener wat betreft deze onderwerpen/vragen. Het is soms confronterend, maar o zo herkenbaar te lezen dat we (dertiger of niet) hiermee worstelen. Kan het je aanraden. Loslaten is soms zo moeilijk, maar soms ozo bevrijdend. Mooie blog, Jolien!

  17. Wat ontzettend mooi geschreven en oo zo waar! Ook ik heb echt moeten leren om los te laten, je kunt immers niet over alles controle hebben op elk moment. En helemaal waar: perfectie is wat jij er van maakt. Wat knap dat je zoiets persoonlijks online deelt! 🙂

  18. Wat een ontzettend herkenbaar stuk. Loslaten: Ik heb het in Parijs ook gedaan. Nu ik weer twee dagen terug ben merk ik al gelijk al het “moeten” in het dagelijks leven. Mijn vriend en ik hebben besloten om ook hier de teugels losser te laten, als het het toelaat. Geniet van Thailand!

  19. Erg mooi stukje en ook voor mij een eye opener. Ik weet niet of ik het ooit zou kunnen, maar het is wel iets om op te letten. Fijn dat het jou gelukt is, ik snap dat het eng is om te delen maar ik vind het heel fijn dat je dat wel gedaan hebt!

  20. Ik reageer eigenlijk nooit, maar vind dit echt een heel mooi en herkenbaar stuk.
    Mooi dat je de vakantie uiteindelijk met zo’n geluksgevoel hebt kunnen afsluiten..kan niet wachten tot mijn vakantie in september :-).

  21. mooi stuk! Ik weet precies wat je bedoeld… Helemaal! Al ben jij al n stapje verder dan ik … Want dat los laten lukt me nog zo vaak als ik zou willen….
    Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik heb ook besloten dat 2015 mijn jaar zou worden (ookal was 2014 op papier/voor t oog van de toeschouwer n topjaar voor me, wil ik t echt niet overdoen… ) maar sommige dingen kun je niet afdwingen. Daarom doe ik nu n cursus zen…. Om de kunst van t loslaten te leren 🙂

  22. Wauw, wat mooi geschreven en zo herkenbaar! je bent niet de enige…!!

    maar inderdaad,, leven in het nu! Hoe moeilijk het ook is,, ik vind het ook lastig om dingen los te laten en niet te veel in de toekomst te denken en daar mee bezig te zijn.

  23. Bedankt voor dit te durven schrijven en posten! Mooi verwoord en zo herkenbaar: als twentysomething wil ook ik én alles én perfect, en dan heb je van die dagen en weken dat je de zetel niet uitkomt. Nog een groter schuldgevoel/onrustig gevoel dus.
    Fijn om te lezen dat het inderdaad niet allemaal hoeft en dat geluk, rust en motivatie wel komt aanwaaien zolang je het maar toelaat.

  24. Zo herkenbaar. Ik had het vorig jaar, heb een coach gezocht en mijzelf flink op m’n donder gegeven. Van daaruit doe ik wat ‘projectjes’ om aan mijzelf te werken, bewuster te leven en te genieten. Mijn hoofd stopt nooit en dat maakt loslaten zo moeilijk. Gelukkig heb ik een fijne omgeving die me af en toe terug fluit of in laat zien dat ik even moet stil staan.
    Succes, veel me-time en je bewust zijn van het ‘probleem’ is al stap 1!

  25. Prachtig stuk, ik ben er echt even stil van. Hoewel onze levens er – wellicht vooral van buitenaf – wellicht heel goed uitzien, voelt dat inderdaad soms (even) helemaal niet zo. En waarom is dat dan? Dat is ook altijd iets wat ik mezelf afvraag. En maar lastig vind om te begrijpen. Loslaten is inderdaad veel makkelijker gezegd dan gedaan en dat kan enorm frustrerend zijn.

  26. Prachtige post Jolien! Herkenbaar ook! Ik stel mij aan het begin van een jaar of van de zomer zoveel doelen en wil zoveel doen, dat het zo kan tegenvallen als het dan niet zo gaat als dat ik zou willen… Ik denk dat we tegenwoordig teveel van onszelf en van onze omgeving vragen dat we de teleurstelling al snel tegenkomen.
    Ik moet ook eens leren loslaten en misschien komt het dan vanzelf allemaal eens een keertje goed.

    Liefs,
    Deborah

  27. Wat prachtig geschreven en wat herkenbaar. Het is vaak lastig om na een opeenstapeling van moeilijke momenten en de normale dagelijkse sleur om bepaalde dingen los te laten. Heel herkenbaar en je staat er niet alleen in. Fijn dat je dit hebt durven plaatsen, mooi mens ben je.

  28. Wauw, prachtig geschreven! Goed dat je de stap hebt gezet om dit te plaatsen, heel open en eerlijk en het laat mij ook nadenken over bepaalde dingen.

  29. Je ziet, je hoeft je helemaal geen zorgen te maken over deze blogpost. Al die reacties, iedereen die dit herkent. Meestal niet een onderwerp waar je heel makkelijk met vrienden over kan spreken (want kijk naar wat je hebt, ben dankbaar, het leven is fijn) maar wel waar veel mensen/vrouwen/eind twintigers/etc blijkbaar last van hebben. Ambitie is iets moois, een mooi leven hebben en daar van genieten ook. Maar inderdaad, in Thailand/op je balkon/in je vrije weekend/bij the BF in bed/ moet je het wel kunnen loslaten en kunnen genieten van het moment.
    Want *lelijk woord* wat kan het leven soms oneerlijk en snel voorbij zijn.
    Geniet ervan. Iedereen. Iedere dag. Ieder moment.
    En nee, geen druk, want dan werkt het niet. Laat het gebeuren!

  30. Wauw wat prachtig om tot zo’n inzicht te kunnen komen! Heeel fijn om dit te lezen, dankjewel!<3
    Ik heb een beetje hetzelfde als jij, besloot aan het begin van 2015 dat 'genieten' mijn allergrootste doel ging worden, maar ik loop nog steeds regelmatig tegen mezelf aan. Hopelijk lukt het mij ook steeds vaker om alles eventjes los te laten, en ik wens jou hetzelfde toe!

  31. Heel erg mooi. Wat fijn dat je toch hebt kunnen loslaten, mijzelf is het nog niet gelukt. 2014 was ook niet mijn jaar. Maar je hebt gelijk, er is altijd wel iets dat je bezig houdt. Bedankt voor deze mooie blog!

  32. Hoi Jolien,

    Ik wil je gewoon even laten weten dat ik jouw stukje heel erg waardeer. Loslaten vind ik ontzettend moeilijk en het is heel waardevol om een ervaring zoals die van jou te lezen, vooral omdat ik zo veel herken. Dankjewel hiervoor.

    Ik hoop dat het publiceren van deze blogpost, ondanks dat je het een beetje eng vond, je toch helpt. Het is open, eerlijk en menselijk – dat is bijzonder.

  33. Oh wauw, wat een artikel. Stiekem een beetje stil van geworden, want dit is zo ontzettend herkenbaar voor mij. Ik heb heel vaak moeite om echt te genieten van het moment en moeilijke of stressvolle dingen los te laten.. Goed geschreven meid!

  34. Ik las hiervoor je blogpost over het overzicht van 2015 en heb op de link naar dit artikel geklikt. Wat een prachtig geschreven artikel. Ook voor mij is dit heel herkenbaar. Ik zat in Amerika, was op roadtrip toen ik dit gevoel ervoer. Ik hoop dat het geluksgevoel je verder in 2015 nog veel vaker is overkomen, En dat dit gevoel er in 2016 ook nog vaak zal zijn.

Laat een reactie achter to Natasja Reactie annuleren

Your email address will not be published. Required fields are marked *