Ik wil graag een modemeisje zijn. Zo’n meisje dat er altijd goed uitziet. Die precies die dingen bij H&M uit een rek weet te plukken waaraan niet is te zien dat het van de H&M is. Altijd om door een ringetje te halen en altijd dat meisje waaraan anderen vragen ”waar heb je dat gekocht?”. Alleen heb ik dus een probleem. Ik ben nogal lui.
Winkelen kost tijd en vaak vind ik niet waar ik naar op zoek ben. In winkels is het warm en in het weekend altijd te druk. Tijdens online shoppen bestel ik altijd de verkeerde maat of ik vind uiteindelijk de kwaliteit heel erg tegenvallen. Terugsturen doe ik echt nooit. Te veel gedoe. Lui dus.
Soms, ga ik shoppen. Een paar keer per jaar, het liefst met iemand samen die een andere maat voor me kan gaan halen zodat ik niet zelf de paskamer uit hoef te komen. Meestal is die ”iemand” mijn nichtje of mijn moeder, want die kunnen mijn gesnauw aan zonder boos te worden. Maar als ik dan ga, dan doe ik het goed. Dan weet ik ook van te voren dat ik flink geld ga uitgeven. Ik kijk nauwelijks op de prijskaartjes, maar gewoon naar wat ik leuk vind. Overigens kan dit natuurlijk alleen in winkels met betaalbare kleding of in een dure winkel waar uitverkoop is. Een tijdje geleden ontdekte ik Costes. Ideaal want het is betaalbaar, maar je krijgt nog wel gewoon hulp bij de paskamer. Heerlijk vind ik dat. Een verkoopster die voor me op zoek gaat en zegt of iets wel of niet leuk staat.
En dan ga ik met volle tassen naar huis, genoeg om de hele week een nieuw setje aan te hebben. Ik merk dat ik dan ook met meer aandacht mijn haar en make-up doe. Ik voel me goed en mooi en telkens weer denk ik: oke, that’s it! Ik word een modemeisje.
Maar na een week zitten alle nieuwe kleren in de was en heb ik geen zin om de was te doen. En dan trek ik een spijkerbroek met een groot vest en mijn bikerboots aan en ben ik weer terug bij af……. Lui, lui, lui. Lui meisje.
* Op de foto een stapeltje nieuwe voorraad. Ik denk dat ik er wel weer een week mee vooruit kan