Het is een hele tijd geleden dat ik iets over bloggen in het algemeen heb geschreven. Ik krijg er nog steeds veel vragen over. Van mensen die niet bloggen en er eigenlijk niet zoveel van snappen, van mensen die gaan willen bloggen en van mensen die een blog hebben maar er graag meer uit willen halen. Daarom vandaag dit artikel!
Voordat je verder leest moet je weten dat ik een plan heb. Een plan om mijn blog weer een boost te geven. Om elke week minimaal 1, het liefst 2 nieuwe posts te plaatsen. Ik mis het bloggen. Man, wat mis ik het. Dus ook daarom dit artikel. Omdat ik nu gedwongen op moet schrijven hoe leuk ik bloggen eigenlijk vind. En misschien is dat wel de vette schop onder mijn kont die ik nodig heb om het bloggen weer op te pakken.
Om te beginnen is het misschien leuk om een aantal oude artikelen met jullie te delen.
In het artikel ”BLOGGEN: achter de schermen”, kunnen jullie allemaal lekker hard lachen om een paar belachelijke behind the scene foto’s, maar zie je ook hoe het er serieus aan toe gaat.
Bloggen, dat is me wat. Een van de best gelezen artikelen ever. Mede door alle tweets van medeblogsters denk ik. Het beschrijft dat bloggen soms ook wel lastig is.
Dit interview dat studente journalistiek Yolande in 2012 met mij deed. Het beschrijft heel mooi hoe ik over bloggen denk en ik geef in dit interview ook een aantal tips aan beginnende bloggers.
FAQ over persoonlijke dingen, maar vooral over bloggen.
En dan nu de basics!
Waarom bloggen?
Bloggen is leuk, bloggen is een fijne uitlaatklep. Ja bloggen is gewoon fun en het is al lang niet meer iets waarvoor je je hoeft te schamen. Er zijn mensen die van bloggen hun fulltime bezigheid hebben gemaakt, die er hun baan voor hebben opgezegd en er van leven. Maar er zijn ook duizenden mensen die het gewoon voor de lol doen, of de droom hebben er misschien wel ooit meer van te maken, maar nu nog niet zo ver zijn. Wat de reden ook is, feit blijft dat bloggen ontzettend leuk is om te doen, vooral als je een beetje creatief bent aangelegd.
Hoe begin je een blog?
Niet moeilijk, gewoon doen. Registreer je op een website als blogspot of wordpress voor een gratis blog en bedenk een naam. Je hoeft echt niet gelijk een fancy site en een eigen domein te hebben. Ik heb zelf de eerste jaren op blogspot geschreven. Heel gebruiksvriendelijk en fijn en helemaal gratis. Ik ben pas vorige zomer overgestapt naar een eigen domein. Voor wie het nog weet, het zag er zo uit.
Wat kost dat, een blog?
Goede vraag. In het begin hoeft het (naast de tijd die je eraan zal besteden) vrijwel niks te kosten. Maar zoals dat met elke hobby gaat, ga je er op een gegeven moment wel geld aan uitgeven. Blogvriendinnetje Marlous schreef een heel fijn artikel over de kosten van een blog.
Verdiensten?
Met een blog kan je geld verdien. Ja, dat klopt. Maar reken jezelf niet rijk. Het zijn alleen de hele grote bloggers die er echt goed aan verdienen. Een handje vol. Daarnaast zijn er nog veel bloggers die het als fulltime baan doen en er wel van kunnen leven, maar er niet stinkend rijk van worden. Als je blog goed loopt zijn het niet alleen die advertorials waar je geld aan verdient, maar ook samerwerkingen buiten je blog om waar je aan kan verdienen. Bijvoorbeeld het schrijven van een column voor een tijdschrijft of het schrijven voor een andere (grotere) website. Zo schrijf ik sinds kort bijvoorbeeld ook voor de HEMA blog. Wil je graag bloggen als baan, bedenk dan goed dat de inkomsten per maand heel erg kunnen verschillen. De ene maand kan je veel geld verdienen, maar het kan zo gebeuren dat je de twee maanden daarna helemaal niks verdient.
En dan blijft de grote vraag in blogland… Hoeveel verdien je dan? En alhoewel ik daar prima eerlijk antwoord op zou willen geven, doe ik dat niet om daarmee niet zowel mijn eigen ruiten als die van andere bloggers in te gooien. Als ik hier schrijf dat ik gemiddeld bedrag X voor een advertentie krijg, dan zal een toekomstige adverteerder nooit meer willen betalen. Ik kan wel zeggen dat ik ooit begonnen ben met zo’n 50 euro per artikel, maar dat dit bedrag nu een stuk hoger ligt. Ik moet er wel bijzeggen dat ik erg selectief ben in het aannemen van advertenties. Omdat ik gewoon een goed fulltime salaris verdien met mijn baan en de inkomsten dus niet echt nodig heb, kan ik wat strenger zijn. Op 9 van de 10 verzoeken zeg ik nee. Voorbeelden? Een dikbetaalde advertentie voor afslankshakes of eentje voor een tandpastamerk. Past gewoon niet bij YLG. Daarnaast is het moeilijk om te zeggen omdat de bedragen per blog (en aantal bezoekers) heel erg verschillen.
Cadeautjes, events en persreisjes
Tuurlijk sprong ik bij de ontvangst van mijn eerste perspakketje een gat in de lucht. Is this for real? Aan het eerste echte persevent dat ik bezocht hield ik gelijk een aantal vriendinnen over en de eerste keer dat er een uitnodiging voor een reis naar het buitenland in mijn inbox verscheen moest ik tien keer met mijn ogen knipperen. Maar lieve mensen, laat gratis spullen alsjeblieft niet de reden zijn om te gaan bloggen. Ja, dan krijg je elke week doosjes met shampoo of eten. Meer dan de helft zou ik zelf nooit gekocht hebben en het komt dan ook vaak onder in de kast of bij een vriendin thuis terecht. Het zijn maar spullen. Je koopt er niets voor. Je verdient er niks mee. Ik snap dat er voor ons Hollanders iets magisch uitgaat van het krijgen van gratis spullen, maar echt, zo boeiend is het niet, geloof me. En dit bedoel ik echt niet oneerbiedig, ik hoop dat jullie dat snappen. Maar jullie snappen misschien ook dat ik bij het krijgen van 25 komkommers bedenk hoeveel pakketjes bij de voedselbank ze er mee hadden kunnen vullen.
Events zijn leuk, maar bijna altijd in Amsterdam. En daar woon ik niet. Net zoals 80% van mijn lezers er niet wonen. Ik kan het verder uitleggen, met dingen over reistijd, treinkaartjes, mijn werk enzo. Maar ik denk dat jullie het wel snappen. Ik probeer nieuwe initiatieven in Rotterdam zo vaak mogelijk te supporten en heel af en toe reis ik af naar Amsterdam, als het echt om iets gaat dat heel goed bij mijn blog past.
Eigenlijk geldt hetzelfde voor de persreizen. In de reisindustrie worden (reis)bloggers steeds meer ontdekt en gewaardeerd. Maar voor een persreis krijg je in principe geen geld, alleen de reis is gratis. En ik zeg bewust reis en niet vakantie. Want een persreis is gewoon werken. Je bent met mensen die je vaak niet of bijna niet kent. Je bent de hele dag op pad, moet aantekeningen en foto’s maken. Goed opletten en luisteren. Volle programma’s, veel doen en zien en ‘s avonds in je eentje op een hotelkamer. Omdat ik reizen, nieuwe plekken ontdekken en nieuwe mensen ontmoeten zo leuk vind, geeft het me ook veel energie. Ik vind persreizen een van de leukste bijkomstigheden van bloggen, maar ook hierin moet je, als je blog een hobby is, zeer selectief zijn. De meeste Nederlanders hebben zo’n 23 vakantiedagen per jaar. Elke persreis die je maakt kost je dus vakantiedagen die je niet meer met een vriendin, familie of je vriendje kan besteden. Voor de fulltime bloggers is een persreis gaaf, maar ook zij zijn selectief, want de dagen in het buitenland worden niet besteed achter een computer en dus is er bij thuiskomst vaak veel extra werk.
The camera
Deze vraagt blijft steeds terugkomen. Welke camera gebruik je? Heb ik een dure camera nodig? Klik hier voor info over mijn camera. Ondertussen vind ik dat je met een Iphone (5) al super mooie foto’s kan maken en ik zie dan ook steeds meer blogs met kwalitatief goed beeldmateriaal. Toch ben ik ervan overtuigd dat een van de redenen waarom mijn blog goed wordt bezocht de kwaliteit van de foto’s is (als ik tenminste jullie comments mag geloven) en deze kwaliteit krijg je alleen met een goede camera. Mijn camera is ondertussen zo sterk verouderd dat je hem tweedehands voor een prikkie kunt kopen.
Tot slot nogmaals: bloggen is zoooo leuk! Ik beleef er zoveel plezier aan en zou het iedereen aanraden. Blog zoals jij dat wil, over een onderwerp dat jou interesseert. Als hobby, als werk, als uitlaatklep, het maakt allemaal niet uit. Just do it!
Heb je nog vragen? Stel ze gerust in een comment! En he, als we dan toch oude artikelen aan het ophalen zijn, wil ik nog even tegen jullie zeggen dat ik nog steeds net zo blij met jullie ben als toen.
